Maine coon - wygląd, charakter, pielęgnacja

Maine coon to popularna rasa kotów, często wybierana ze względu nie tylko na swój towarzyski i przyjazny charakter, ale i dużą inteligencję oraz zapierający dech w piersiach wygląd. Zobaczcie, jaki charakter ma kot rasy maine coon, jakiej wymaga pielęgnacji i dla kogo będzie odpowiednim towarzyszem.

Rasa ta jest wprawdzie podobna do kota norweskiego leśnego, ale pochodzi z zupełnie innego rejonu świata. Maine coon to koty wywodzące się z amerykańskiego stanu Maine. Są tam nawet oficjalną maskotką. Co ciekawe, jedna z teorii mówi, że rasa ta powstała z połączenia kota z… szopem praczem. Nie ma to jednak żadnych poparć naukowych, a jest wręcz nierealne z biologicznego punktu widzenia.

Rasa ta ze względu na swój przyjazny charakter, dobre zdrowie, odporność oraz wygląd dzikiego kota, jest niezwykle popularna nie tylko w Ameryce Północnej, ale i na całym świecie.

Maine coon – wygląd

Maine coon są dużą rasą kotów domowych. Ich waga waha się od 6 do 11 kg, w zależności od płci. Długość z kolei sięga 1 metra, wliczając w to ogon. Mają szeroką klatkę piersiową, umięśnione ciało i nogi. Ich wygląd i budowa ukształtowały się przez lata życia w trudnych warunkach atmosferycznych. Sierść maine coona jest gęsta, długa, luźno opadająca wzdłuż ciała. Zdecydowanie dłuższa jest na szyi, udach i brzuchu.

Jeśli chodzi o umaszczenie, dopuszczalne są wszystkie kombinacje, jednak najpopularniejsze są koty w stylu „tabby”, czyli odcień brązu. Długi ogon pokryty gęstą sierścią stanowił pewnego rodzaju kołdrę i miał za zadanie chronić kota w czasie snu w srogich warunkach atmosferycznych.

Kot main coon a charakter

Mimo swoich rozmiarów, to łagodne olbrzymy o anielskiej cierpliwości. Są bardzo towarzyskie i uwielbiają, gdy wokół nich coś się dzieje. Zatem będą dobrze czuły się w domach pełnych dzieci czy innych zwierząt. Z chęcią zaakceptują też gości pod Twoim dachem. Maine coon przypomina momentami bardziej psa niż kota. Nie przepada za wdrapywaniem się na meble, w zamian wolą zabawy na ziemi.

Koty tej rasy bardzo przywiązują się do właściciela, a widok maine coona na spacerze na smyczy to nic nadzwyczajnego. Lubią zabawy w aportowanie. Do tego są ciche i wyważone. To wręcz idealni kompani do wspólnego życia. Trzeba jednak uważać, aby nie podporządkowały sobie właściciela, ponieważ mają do tego tendencje. Dlatego już od najmłodszych lat należy wprowadzić wychowanie kota, aby pokazać mu podstawowe zasady wspólnej egzystencji.

Zdrowie i pielęgnacja main coon

Maine coon mają opinię raczej zdrowych i odpornych kotów. Niestety i ta rasa obarczona jest chorobami genetycznymi. Zdarza się u nich stosunkowo często wielotorbielowatość nerek, prowadząca do ich niewydolności czy przerost komory serca. Dlatego w przypadku tej rasy, ważna jest coroczna kontrola w celu zbadania nerek i serca. Maine coon ze względu na swoje rozmiary ma predyspozycje do dysplazji stawu biodrowego. Dość często pojawia się także młodzieńcze zapalenie dziąseł. Dzięki odpowiedniej opiece i zbilansowanej diecie, koty rasy maine coon dożywają nawet 14-18 lat.

Trójwarstwowa sierść maine coona sprawia, że często dochodzi do tworzenia się kołtunów. Dlatego też należy czesać kota metalowym, długim grzebieniem, kilka razy w tygodniu. Należy już od pierwszych tygodni życia przyzwyczajać zwierzę do tych czynności pielęgnacyjnych. Ze względu na fakt, że podszerstek kota jest nieprzemakalny, nie należy kąpać go bez wyraźnej przyczyny (poważne zabrudzenie, z którym kot sam sobie nie radzi), bądź zaleceń weterynarza. Do pielęgnacji można używać suchego szamponu.

Dla kogo main coon?

Maine coon to jedna z najpopularniejszych ras kotów w Polsce. Nie bez powodu. Nadaje się on zarówno dla dużej i głośnej rodziny z dziećmi, jak i dla osób samotnych czy emerytów. Świetnie odnajdzie się zarówno w mieszkaniu, jak i w domu. Lubi zabawę i wylegiwanie się na kanapie. Raczej nie zainteresuje go wspinaczka po meblach. A do tego jest wierny jak pies, kocha się przytulać i być w centrum uwagi. Trzeba jedynie pamiętać, że maine coon wymaga sporo czasu na pielęgnację i regularnych kontroli u weterynarza.