Charcik włoski - inteligentny i aktywny towarzysz

Charcik włoski to najmniejszy z chartów. Jednocześnie może poszczycić się najstarszym rodowodem – rasa ta wywodzi się jeszcze ze starożytności. Wizerunki chartów pojawiają się już w sztuce staroegipskiej. Do Europy (a konkretniej do Włoch) rasa ta trafiła ok. V w. p. n. e., skąd została rozpowszechniona na cały kontynent. Charciki włoskie – inteligentne i aktywne, stanowią wspaniałe towarzystwo zarówno w codziennym życiu, jak i w sporcie czy myślistwie. Co je wyróżnia i co warto o nich wiedzieć?

Charcik włoski – wygląd i uwarunkowania fizyczne

Niezależnie od płci, charciki włoskie ważą do 5 kg, a ich wysokość w kłębie nie przekracza 38 cm. Ich budowa jest bardzo typowa dla chartów – spiczasta głowa, położone uszy i ogromne oczy to wizytówka tej grupy psów.

Smukła i filigranowa sylwetka jest dodatkowo podkreślona przez wyraźnie wysklepiony kręgosłup i cienki ogon. Najbardziej umięśnioną częścią ciała charcika są kończyny tylne, przystosowane do wybijania jego ciała w charakterystycznych, gwałtownych zrywach.

Według wzorca rasy mogą występować umaszczenia jednolicie czarne, szare błękitne lub płowe. Dopuszczalne są ewentualnie białe znaczenia na piersi i palcach. Krótka i delikatna sierść dodatkowo akcentuje drobną budowę psa. Przez wzgląd na kruchość, charcik włoski nie nadaje się do mieszkania z bardzo małymi dziećmi i nadpobudliwymi zwierzętami, z uwagi na możliwość wyrządzenia mu krzywdy, za to jest doskonałym wyborem, jeśli chodzi o psie sporty wyścigowe.

Standardowa długość życia charcika włoskiego wynosi 12-14 lat, chociaż niektóre osobniki dożywają nawet 15 czy 16. Jak na psy rasowe cechują się stosunkowo małą ilością obciążeń genetycznych. Jedną z bardziej niebezpiecznych jest relatywnie niska gęstość kości, co w połączeniu z wystawianiem ich w gonitwach prowadzi często do poważnych kontuzji.

Charciki są psami wytrzymałymi i łatwo adaptującymi się do zmiennych warunków, także pogodowych. Bardzo dobrze znoszą wysokie temperatury. Niskie również im nie przeszkadzają, jeśli właściciel odpowiednio zabezpieczy je ubrankiem. Źle jednak reagują na wilgoć – w deszczową pogodę mogą nawet odmawiać spaceru. Inne obciążenia genetyczne występujące u tej rasy to skłonność do padaczki i problemów okulistycznych.

Charakter i umiejętności charcika włoskiego

Charciki włoskie są psami wesołymi i towarzyskimi, ale nie należy zapominać, że są to rasowe psy myśliwskie!

Potrzebują zatem dużej dawki ruchu i kontaktu z człowiekiem. Jeśli nie zapewni im się tych potrzeb, mogą wykształcać zachowania niepożądane, takie jak chociażby niszczenie przedmiotów. Ich silny instynkt łowiecki sprawia, że jeżeli już chcemy puszczać naszego pupila na spacerze bez smyczy, to kategorycznie musimy to robić w bezpiecznym i znanym środowisku. Nawet u dobrze ułożonego psa ryzyko ucieczki w pogoni za zwierzyną jest znaczne.

W sprincie charciki włoskie potrafią osiągać prędkość nawet do 50 km/h, więc sumiennie prowadzona nauka przywoływania to jedyne rozwiązanie w takiej sytuacji. Pełnię możliwości tej rasy można zaobserwować, dając się psu rozwijać w wybranym sporcie – nadal bywają używane do polowań na małą zwierzynę, ale świetnie odnajdują się także we wspomnianych już gonitwach, coursingach czy agility.

Tak jak w każdym sporcie tego typu, szczególną uwagę trzeba zwrócić na stan fizyczny psa i możliwość potencjalnego przeciążenia. Ogromna potrzeba ruchu u charcików jest jednak względnie prosta do zaspokojenia, ponieważ rozładowują ją przez szybkie i gwałtowne sprinty. Nie potrzebują więc wielogodzinnych zabaw żeby czuć się zmęczone.

W relacji opiekuna z psem tej rasy bardzo ważne jest wzajemne zaufanie i wykazywanie cierpliwości. Są na tyle inteligentne, że bardzo ciężko jest je sobie podporządkować bezwarunkowo. Nie są w stanie się skupić na jednej czynności przez dłuższy czas, dlatego najlepsze efekty przynoszą krótkie lekcje, oparte na pozytywnym wzmocnieniu.

Przez wrodzoną wysoką wrażliwość charcików stosowanie negatywnych metod szkolenia z dużym prawdopodobieństwem przyniesie efekt odwrotny od oczekiwanego. Jak już wspomnieliśmy wcześniej, najważniejszym i obowiązkowym elementem szkolenia psów z tej grupy jest nauka przywoływania. Jeśli nie jesteśmy w stanie przywołać psa w każdych warunkach, możemy narazić go na śmiertelne niebezpieczeństwo.

Pies tej rasy ma wyjątkowo przyjazny i wesoły charakter, jeśli zapewni mu się wystarczającą ilość bodźców. Znudzony stanie się trudny do ułożenia i nieposłuszny.

Dla kogo charcik włoski?

Rasa ta na raczej nie nadaje się jako pierwszy pies niedoświadczonego właściciela, z uwagi na konieczność przyłożenia się do szkolenia psa i zapewnienia mu odpowiedniej ilości ruchu. Jednak przy odpowiednim przygotowaniu każdy może sobie dać z nim radę. Charciki włoskie odnajdą się zarówno w mieszkaniu, jak i w domu z ogrodem.

Z reguły dogadują się z innymi zwierzętami, dobrze nadają się też do domów z osobami starszymi lub większymi dziećmi. Wprowadzając charcika do domu, w którym są już inne zwierzęta warto zwrócić uwagę na to, czy różnica gabarytów sama w sobie nie powoduje zagrożenia. Charcików włoskich nie poleca się też rodzinom z bardzo małymi dziećmi, z uwagi na możliwość przypadkowego uszkodzenia pieska. Jego podstawowa i najważniejsza potrzeba to regularny i aktywny kontakt z człowiekiem – nie będzie szczęśliwy w domu, w którym musi często zostawać sam na dłuższe czas i nie ma zapewnionej dawki ruchu.